Specjaliści
Logopeda: Pani Aleksandra Zwierz
AZwierz@eduwarszawa.pl
Do zadań logopedy w przedszkolu należy:
– prowadzenie badań wstępnych w celu ustalenia stanu mowy dzieci;
– diagnozowanie logopedyczne oraz udzielanie pomocy logopedycznej poszczególnym wychowankom;
– prowadzenie terapii logopedycznej indywidualnej lub grupowej;
– podejmowanie działań profilaktycznych;
– współpraca ze środowiskiem dziecka.
Na zajęciach zawsze mają miejsce ćwiczenia narządów artykulacyjnych, ćwiczenia słuchowe, utrwalające wywołaną głoskę i rozwijające mowę, do tego są wykorzystywane obrazki, gry językowe, wierszyki, historyjki, nagrania na płytach CD. Materiał dydaktyczny, czas trwania zajęć oraz metody są dostosowane do wieku i możliwości z uwzględnieniem zarówno trudności jak i mocnych stron dziecka.
Opieka nad rozwojem mowy dzieci odbywa się we współpracy z rodzicami, nauczycielami i psychologiem, dlatego każde zajęcia mają formę zajęć otwartych.
Psycholodzy:
Pani Maria Kubiak – pracownik PPP Nr18, ul. Koncertowa 4 tel. 226437808
Dyżury w poradni: (konsultacje po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym pod nr tel.22 643 78 08 lub przez bezpośredni adres email:
Dyżury w przedszkolu:
– piątek 8:00 – 10:00
Pani Magdalena Janda – pracownik przedszkola MJanda@eduwarszawa.pl
Nauczyciele współorganizujący kształcenie specjalne: Bartłomiej Dybcio, Elżbieta Spakowska, Natalia Czuba
Zadania:
- prowadzenie zintegrowanych działań ukierunkowanych na poprawę funkcjonowania dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w przedszkolu; współpraca z wychowawcami grup w realizacji indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego;
- wspomaganie dziecka podczas zajęć – dostosowywanie metod i form pracy do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka;
- praca z dzieckiem polegająca m.in. na:
– rozwijaniu kompetencji emocjonalno-społecznych (radzenie sobie z emocjami w sytuacjach trudnych i niezrozumiałych dla dziecka; nauka zachowań społecznie akceptowanych; budowanie poczucia bezpieczeństwa, potrzeby pewności i przynależności; budowanie i wspieranie poczucia własnej wartości;
– poprawa umiejętności komunikacyjnych; - integracja z innymi dziećmi w grupie w celu zapobiegania wykluczeniu i odrzuceniu;
- współpraca z rodzicami
Pedagog specjalny: Kamila Wyszkowska – Kwaśny Kamila_Wyszkowska@eduwarszawa.pl
Rozwój mowy dziecka
Rozwój mowy dziecka w wieku przedszkolnym
Dziecko 3 – letnie:
– dziecko mówi zdaniami kilkuwyrazowymi;
– rozumie to, co do niego mówimy, jeśli treść naszej wypowiedzi nie wybiega poza jego wcześniejsze doświadczenia;
– wskazuje części ciała, zabawki ;
– zaczyna zadawać wiele pytań;
– słyszy i różnicuje mowę prawidłową;
– w mowie słychać jeszcze agramatyzmy;
– strona artykulacyjna wypowiedzi: mówi wszystkie samogłoski oraz głoski łatwe [m, n, t d, l, f, w, k, g, ch] oraz głoski ciszące [ś, ź, ć, dź].
Jest to oczywiście idealny książkowy obraz mowy dziecka, a rzeczywistość jest taka, że :
Dziecko 4 – letnie:
– rozumie i wykonuje polecenia, także te zawierające wyrażenia przyimkowe;
– potrafi mówić o przeszłości;
– zadaje bardzo dużo pytań;
– w wypowiedziach występują jeszcze agramatyzmy;
– wymowa staje się dokładniejsza;
– pojawiają się prawidłowo realizowane głoski szeregu syczącego [s, z, c, dz].
Warto pamiętać, że na wszystkie pytania dziecka odpowiadamy cierpliwie i wyczerpująco, nie utrwalamy nieprawidłowych wypowiedzi dzieci – neologizmów( pani mięsna – ekspedientka w sklepie mięsnym) czy „przekręconych” słów (jabułko – jabłko), choć bywają one często zabawne. Rozwijając mowę dziecka, rozwijamy jego intelekt.
Dziecko 5 – letnie:
– dziecko wypowiada się wielozdaniowo;
– opowiada, relacjonuje wydarzenia filmy;
– w wypowiedziach uwzględnia kolejność zdarzeń, związki przyczynowo-skutkowe
– potrafi wyjaśnić znaczenia słów;
– coraz mniej jest nieprawidłowości gramatycznych;
– jeśli chodzi o aspekt brzmieniowy mowy to w zasadzie powinno już realizować wszystkie głoski poza głoską [r], która może być jeszcze zastępowana przez [l].
Warto pamiętać, że rozwój mowy dziecka trwa od poczęcia (za: Rocławski) i działania nas – dorosłych mają na niego olbrzymi wpływ. Wspieramy mowę dziecka poprzez:
– rozmowy: opowieści, dialogi, itp.;
– czytanie książek, tworzenie własnych bajek, pamiętników, kalendarzy wydarzeń;
– zabawy językowe;
– śpiewanie piosenek, powtarzanie i układanie rymowanek;
Czym jest autyzm?
Czym jest autyzm?
Zgodnie ze stosowaną w Polsce Międzynarodową Klasyfikacją Chorób ICD-11, autyzm zaliczany jest do grupy całościowych zaburzeń rozwojowych, co oznacza, że rozwój dziecka niemal od początku przebiega w sposób nieprawidłowy oraz, że wpływa na wszystkie obszary funkcjonowania dziecka. [1]
Objawy:
- dziecko nie nawiązuje kontaktu wzrokowego lub kontakt ten jest krótkotrwały (często mówi się, że dziecko patrzy niewidzącym wzrokiem lub patrzy, jakby nie widziało, patrzyło na wylot/przez człowieka);
- nie reaguje na przywoływanie go po imieniu;
- nieharmonijny rozwój mowy – często dziecko nie mówi, nie komunikuje się gestem, nie powtarza przez naśladownictwo; jeżeli mówi, często są to echolalie lub krótkie formy wypowiedzi, niechętnie wchodzi w konwersacje;
- brak reakcji na proste polecenia typu: daj, pokaż, przynieś;
- zaburzenia zachowania – można zaobserwować tzw. stereotypia, rytuały czy fiksacje obserwowane w zachowaniach i aktywnościach (np. charakterystyczne machanie rękami, chodzenie w kółko, wspinanie się na palce, zabawa np. tylko czerwonymi samochodami, interesowanie się tylko lokomotywami); dzieci źle znoszą zmiany w swoim życiu i otoczeniu – potrafią zareagować wówczas w różny sposób: lękiem, krzykiem, czasem agresją – nie zawsze przewidywalnie dla otoczenia;
- trudności w relacjach społecznych – trudności ze zrozumieniem, a co za tym idzie
z podporządkowaniem się zasadom/regułom/normom społecznym
Jeżeli zaobserwujesz u swojego dziecka powyższe objawy – szybko zacznij diagnozę [2]
Diagnoza autyzmu krok po kroku:
1 krok – wizyta u lekarza rodzinnego
2 krok – wizyta u psychologa – wywiad z rodzicami (bez obecności dziecka)
3 krok – obserwacja i diagnoza dziecka przez psychologa i pedagoga
4 krok – badanie logopedyczne
5 krok – badanie testami: oceniania objawów autyzmu, skala rozwoju, skala zachowań, badanie poziomu inteligencji
6 krok – konsultacja psychiatryczna
7 krok – analiza dokumentacji medycznej, psychologicznej i opinii o dziecku
8 krok – podsumowanie diagnozy i wydanie orzeczenia przez zespół orzekający
Proszę pamiętać: szybka diagnoza, to szybka pomoc dla Twojego dziecka
Na całym świecie istnieje wiele organizacji, których celem jest zapewnianie wszechstronnej specjalistycznej pomocy wszystkim osobom ze spektrum. W Polsce w ubiegłym roku powstało stowarzyszenie Porozumienie Autyzm-Polska – skupia ono ok. 30 organizacji z całej Polski – celem jest podniesienie świadomości społecznej na temat autyzmu; zwrócenie uwagi na obserwowaną dyskryminację i izolację, jakich doświadczają osoby dotknięte autyzmem – stowarzyszenie działa we współpracy z administracją samorządową i rządową na rzecz osób z autyzmem (dzieci i dorosłych oraz ich rodzin). (EG)
[1] Od 2018 r. diagnoza „Zanurzenia ze spektrum autyzmu” łączy w sobie kategorie: autyzm dziecięcy, autyzm atypowy oraz zespół Aspergera
[2] Adres poradni psychologiczno-pedagogicznej, rejonowej dla naszej szkoły: https://ppp18war.home.pl/
Zasady czytania dzieciom
Zasady czytania dzieciom:
1) Najważniejszą zasadą czytania dzieciom jest systematyczność. Warto wybrać określoną porę na czytanie i starać się zawsze w tym samym czasie czytać dziecku. Najczęściej będzie to wieczór, kiedy poprzez czytanie usypiamy dziecko. Nie oznacza to jednak, że skoro wybraliśmy wieczór na czytanie to nie będziemy czytać dziecku
w ciągu dnia!
2) Ważne jest, żeby czytać dziecku niewielkie fragmenty tekstu. Pozwoli to na lepsze zrozumienie treści utworu, a także może wpłynąć na „przeżywanie” tekstu.
3) Dziecko powinno mieć możliwość powracania do tej samej książki lub tekstu kilka razy. Dzięki temu może lepiej wczuć się w czytany tekst, odkrywać nowe, dotąd niezauważone elementy, a także pogłębiać uczucia związane z tekstem. To również świetny trening pamięci.
4) Należy pamiętać o wyjaśnianiu trudnych słów i terminów, tak aby dziecko rozumiało czytany tekst i dzięki temu nie zniechęcało się do czytania.
5) Jeśli dziecko przerywa nam czytanie, aby porozmawiać o czytanym tekście, dajmy mu okazję. Spróbujmy porozmawiać z dzieckiem o tym, co zrozumiało, czy dziecko domyśla się jak zakończy się ta historia.
6) Jeżeli dziecko nie jest zainteresowane tekstem, zaczyna bawić się gdy mu czytamy lub gdy zwyczajnie potrzebuje innej aktywności- ustalmy z nim czy dalej chce słuchać czy zająć się czymś innym.
7) Pamiętajmy, żeby rozmawiać z dzieckiem o czytanym utworze. Unikajmy jednak pouczania dziecka, starajmy się wysłuchać jego zdania.
8) I najistotniejsze! Jeżeli nasze dziecko potrafi już samodzielnie czytać nie pozostawiajmy go z książką samego. Nadal możemy przecież czytać mu bajki, a nawet spróbować czytania na tekstu na zmianę!
Znaczenie czytania dla prawidłowego rozwoju dziecka
Wielu badaczy zajmujących się rozwojem psychofizycznym dzieci w wieku przedszkolnym podkreśla dużą rolę jaką odgrywa czytanie dzieciom. Jeszcze zanim dziecko samo zainteresuje się przeglądaniem obrazków znajdujących się w książkach rodzice czy opiekunowie powinni rozpocząć literacką przygodę dziecka poprzez czytanie mu bajek
i opowiadań.
Obudzenie zainteresowań czytelniczych dziecka powinno być wspólny wysiłkiem zarówno rodziców, opiekunów dziecka jak również nauczycieli. Najczęściej pierwsze opowiadania
i bajki czytają dziecku rodzice, dziadkowie lub inni członkowie najbliższej rodziny. Taka praktyka pozwala dziecku na odbiór tekstu w atmosferze bezpieczeństwa, co zaś skutkuje wytworzeniem się naturalnej więzi i bliskiego kontaktu pomiędzy dzieckiem a osobą czytającą.
Współcześnie coraz częściej rodzice rezygnują z czytania dzieciom na rzecz odtwarzania bajek na różnych urządzeniach elektronicznych. Z jednej strony przynosi to rodzicowi korzyść w postaci „zaoszczędzenia” czasu, jednak z drugiej strony jest to również pójście na skróty. Praktycy oraz badacze zagadnienia, twierdzą jednogłośnie, że czytanie dzieciom na głos przynosi korzyści w sferze rozwoju intelektualnego- rozwija pamięć, wyobraźnię, uczy języka; ale również pozwala na harmonijny rozwój w sferze społecznej- pokazuje wzorce postępowania, uczy społecznie pożądanych zachowań. Czytanie bajek może również pomóc dziecku w przezwyciężaniu lęków i radzeniu sobie w nowych, trudnych dla dziecka sytuacjach. W miarę dorastania dziecko kształtuje bardziej złożone formy uczestnictwa
w procesie czytania, może samo próbować odgadnąć zakończenie bajki, powiedzieć jak zachowało by się w przedstawionej w książce sytuacji. Czytanie rozwija myślenie przyczynowo- skutkowe, uczy kreatywności oraz krytycyzm.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że osiągniecie wszystkich wymienionych wyżej korzyści jest ściśle związane z czytanie dzieciom bajek lub opowiadań dostosowanych do wieku i rozwoju dziecka. Piękna i kolorowa ilustracja może stać się zachętą do sięgnięcia po książkę. Książki dla dzieci pojawiające się obecnie na rynku są bogato ilustrowane, to zaś pozwala na zainteresowanie dziecka bajką, skupienie jego uwagi na czytanym tekście.
Obowiązki dzieci
Obowiązki odpowiednie do wieku
Drodzy rodzice, wyznaczajmy dzieciom obowiązki. Wypełnianie obowiązków wpływa pozytywnie na rozwój, dzieci: uczą się samodzielności, cierpliwości, wytrwałości, systematyczności i odpowiedzialności. Ponadto każdy członek rodziny powinien mieć swój udział w gospodarstwie domowym oraz… po prostu… dzieci lubią pomagać, chcą się czuć potrzebne, są zadaniowe.
2 – 3 lata:
- – pomoc w karmieniu zwierząt;
- – włożenie prania do kosza;
- – odłożenie zabawki, książki na miejsce;
- – ścieranie kurzu (np. za pomocą skarpetki włożonej na rękę)
4 – 5 lat:
- – wyczyszczenie stołu / biurka;
- – sprzątanie zabawek;
- – zamiatanie;
- – włożenie zakupów do lodówki, brudnych naczyń do zmywarki;
- – ścielenie łóżka (wyrównanie, wygładzenie poduszki i kołdry);
- – nakrywanie do stołu;
- – drobne pomoce w kuchni;
- – wybieranie ubrań na następny dzień i samodzielne ubieranie się
6 – 7 lat:
- – opróżnianie zmywarki;
- – podlewanie kwiatków;
- – mycie owoców i warzyw;
- – przygotowanie prostej kanapki;
- – wymiana papieru toaletowego;
- – umycie / przetarcie zlewu;
- – odkurzanie
Powyższa lista jest umowna i tylko przykładowa. Jedne dzieci radzą sobie lepiej w wypełnianiu obowiązków, innym przychodzi to z trudem – jak zwykle, i tu króluje indywidualizm… 🙂
I pamiętajmy: przy właściwym zaszczepieniu podejścia do obowiązków domowych, dla maluchów nie będzie to przykra konieczność, ale wspaniały sposób spędzania czasu i świetna zabawa. Zaś w dorosłym życiu nie żmudny, wyczerpujący obowiązek, a naturalna konsekwencja: nabałaganiłem – posprzątam. EG